Uzun zamandır sitede ekmek tarifi yayınlamamıştım. Bu sabah muhlamanın yanına mısır ekmeği yakışır diyerek başladım yoğurmaya. Tarifi “İtalyan Aşkı” adlı yemek kitabından aldım. Anlayacağınız Karadenizlilerin meşhur muhlamasına yöresel bir mısır ekmeği yerine italyan mısır ekmeğiyle giriş yapıyorum.

Pane İtalyadanca ekmeğe verilen isim. Pane di mais te en düzünden mısır ekmeği demek oluyor. Kitaptan alınca tarifin adını, tam yazmamak haksızlık olur diye düşündüğüm için açıklama gereği duydum. Aynı kitaptan gnocchi ve spagetti tetrazziniyide yapmış fakat sadece birini paylaşmıştım. Pane di mais , yani mısır ekmeği Veneto bölgesinde böyle adlandırılırken, komşu Lombardia’da pangiallo; sarı ekmek olarak, içeriğinde kullanılan malzemenin pahada hafifliğinden dolayıda herkesçe “fakirlerin ekmeği” olarak bilinirmiş. Mısır İtalyanın ikliminde kolay yetişen, bereketli ve ucuz bir ürün olduğu için bu adı hor görmemek gerekli.İsmine tezatla oldukça lezzetli olan ekmeğin yapımı 6-7 saat kadar sürüyor. Benim gibi bir tembel için oldukça fazla olsa da sonuçta ortaya çıkan mükemmel ekmek için her saniyeye değer.

İtalyan ekmeklerinin özünde Biga denilen bir çeşit ön hazırlık mayası yatar. Normalinde daha az maya,daha fazla un ve 24 saati geçen mayalanma süreci insanı yorar. Bu ekmekte hazırlayacağımız mayanın 3-4 saat beklemesi yetiyor.

Vişneli tartı Müdehher ablamlar çaya geldiklerinde yapmıştım. Üzerinden koskoca iki hafta geçti. Yazıyı bu güne saklamamın bir nedeni yok. Tamamen tembellikten ileri gelen bir şey. Her güne bir yazı ve bir tarif yayınlayabilmeyi çok isterdim oysa ki. Olmuyor işte olmuyor. Dondurulmuş vişne kutusu ne zamandır buzlukta çığlıklar içerisinde benden bişeyler yap noolur apla diye yalvarıp duruyordu. Ablamların bize gelecek olmasını fırsat bilerek vişneleri yüzmeye çıkardım, suları süzüldüğünde tart için kullanılmaya hazır ve çok mutluydular.

Aynı çeşit malzemeyle hazırlayıp sabah akşam sofraya getirebileceğiniz iki tarifim var. Bu birinci tarifim. Malumunuz henüz iki kişiden oluşan mini ailemize 1 kilo ıspanak oldukça fazla geliyor. Helede içine mantarda katıldıktan sonra dahada çoğalan bu enfes tat bize; beni 2- 3 öğün boyu yemek zorundasın diyor. Tabi bu kiş denen enfes şeyi yaptığımda sabah akşam yemek gibi bir niyetim yoktu. Pamuk anneme götürmeye niyetliydim. Ama maç denenen zamazingo yüzünden gidemeyince mecburen o koca kişi biz yemek zorunda kaldık. 2 öğün olarak tabi. Üstelik kiş için kullandığım ıspanaklı harç arttı. Artan harçla da başka bir tarif hazırlayıp ertesi sabah kahvaltı için çıkarmak zorunda kaldım. Tarifte verdiğim ölçüler kiş için yetebilecek miktarda.  Tart kalıbımın çapını bilmediğim için burada veremiyorum.  En büyük boy olması muhtemel. Sabah, öğle akşam sizin tercihinize kalmış. İstediğiniz öğünde size eşlik etmesi için hazırlayabilirsiniz.

Thai mutfağında sık kullanılan pirinç eriştesi (rice noodle) görünümüyle insan saçını andırıyor. Telleri o kadar ince ki paketten çıkarırken ne kadar dikkatli olsanız da elinizde dağılıp sizi gıcık ediyor. Böyle olunca  kaynamış suyun içinde hemen yumuşadığı için tabağa bütün halde aldığınızda garip bir görüntü oluşturabiliyor. Pirinç eriştesi kullanarak yaptığım ikinci yemek bu oldu. Oldukça da lezzetli oldu. Elcağızıma sağlık yani. Körili tavuğu pirinç şehriyesi ve kekikle pişirip, maydanozla tatlandırdım. Ben bayıla bayıla mideme doğru indirirken bunu, şeker suratlım bakmakla yetindi sadece. Neymiş? tipini sevmemiş miş. Hıh! sevsinler.

Hepimizin şu sıralar Fransız vekillere ve Fransız mallarına mallarına biraz gıcıklığı var. Kolay mı? Hiç olmamış bir soykırımla itham ediliyoruz. Hayır olmadı yapmadık gibisine bağrışlarımız yada sokaklarda elimizde bayraklar sallamamız, dünyanın bizim o soykırımı yapmadığımıza inanmasını sağlamayacak. En fazla tasarıyı geri çektirmeye yetebilecek eylem ve icraatlarımız.  Ne yazık ki haklı olduğumuzu anlatabilmemizin tek yolu, konuyu ya tarihçilere bırakmak ki bunun ne kadar imkansız olduğunu biliyoruz, yada oldukça gündemde olan tasarıyı aleyhimize çevirebilmek. Peki bunu nasıl başaracağız? Burada  siyasi söylemlerden uzak sevecen ve bir o kadar da hümanist bir site hazırlama telaşında olan beni bile çileden çıkaran, sözde Ermeni soykırım tasarısıyla ilgili yazabileceğim bir çok cümle dururken, milletçe hepimize iş düştüğünü çok güzel anlatan Dr. Yılmaz Argüden’in bir makalesini paylaşmakla yetineceğim. Makaleye buradan ulaşabilirsiniz. Atalarımızın “Soğan yemedim ki ağzım koksun” deyiminin bu konuya cukk diye oturduğu şu zamanlarda o yenmeyen soğanla ben çok güzel Fransız çorbası yapar, herkesede içiririm diyerek çenemi kapatıyorum. Afiyet olsun , hepimize yarasın.